Μόνο ως προβοκάτσια μπορεί να χαρακτηριστούν τα επεισόδια που προκλήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μια μικρή ομάδα προβοκατόρων με την βοήθεια κάποιων «παρασυρόμενων» προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα σύγχυσης και έντασης ενάντια στην Διοίκηση, με σκοπό την βίαιη επιβολή κάποιων απόψεων. Αν και αυτή την φορά, περιορίστηκαν μόνο σε ύβρεις, δεν αποκλείεται η προπαγάνδα τους να επηρεάσει την ψυχολογία της μάζας και να προχωρήσουν σε καταστροφικές πράξεις ή χειροδικίες σε άτομα τα οποία όχι μόνο δεν φταίνε, αλλά προσπαθούν να βοηθήσουν αυτόν τον τόπο. Ποιος όμως είναι ο στόχος των προβοκατόρων;
Πρωτοφανή ήταν τα όσα συνέβησαν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου κατά την 19η συνεδρίαση στις 23 Νοεμβρίου 2011. Περίπου 100 άτομα, που εκείνη την ώρα διαμαρτύρονταν για το χαράτσι που πληρώνουμε στην ΔΕΗ, εισέβαλαν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και μαζί τους εισέβαλαν και μια χούφτα τηλεκατευθυνόμενων, οι οποίοι με απαράδεκτη αυθάδικη συμπεριφορά απαίτησαν να σταματήσει άμεσα η συνεδρίαση και να πάρουν τον λόγο, αγνοώντας προκλητικά το ότι εισερχόταν σ’ ένα χώρο, όπου διαβουλεύονται κάποιοι εκπρόσωποί τους. Μάλιστα εκείνη την στιγμή, μιλούσε κάποιος δημοτικός σύμβουλος για το ίδιο θέμα, όμως δεν τους ενδιέφερε η άποψη των εκπροσώπων τους, αλλά η δημιουργία ενός σκηνικού χάους. Μια κοινωνική διαμαρτυρία καθ’ όλα λογική, ενάντια σε ένα τόσο άδικο μέτρο, πολύ εύκολα εκτράπηκε στη «λογική» του όχλου, αφού κάποιοι από την συγκέντρωση παρασύρθηκαν και άρχισαν και αυτοί να φωνάζουν, να τσιρίζουν και να χειρονομούν. Ευτυχώς που κάποιοι ψύχραιμοι (και κυρίως οι πρωτεργάτες της συγκέντρωσης: ο κος Ιβάνοβιτς Χρ. και ο κος Καρυώτης Γ.) προσπάθησαν και ηρέμησαν τους συγκεντρωμένους και επικράτησε τελικά η λογική.
Κύριοι «μπαχαλάκηδες»
Αν και προσωπικά στηρίζω την προσπάθεια σχετικά με το χαράτσι (έτσι όπως ξεκίνησε), θεωρώ ότι οι ανόητες χυδαιολογίες και οι άστοχες συμπεριφορές δεν δικαιολογούν την οργή, η οποία μέχρι ένα σημείο είναι κατανοητή, ιδιαίτερα όταν κάποιος νιώθει ότι απειλείται αδικαιολόγητα. Έχετε άραγε αναρωτηθεί ποιοι φταίνε γι’ αυτήν την κατάσταση; Μήπως φταίμε όλοι μας (συγκεκριμένα το 90% του Ελληνικού λαού), που επιλέξαμε τις «δημοκρατικές» κυβερνήσεις μας, που ανεύθυνα συνήψαν δάνεια εδώ και πολλά έτη, με διάφορα πιστωτικά ιδρύματα και τώρα μας καλούν να πληρώσουμε τους υπέρογκους τόκους και τα τεράστια τοκοχρεολύσια. Έχετε άραγε αναρωτηθεί πού μπορούν να οδηγηθούν τα πράγματα με τη γενίκευση τέτοιων συμπεριφορών; Έχετε άραγε να αντιτάξετε κάτι διαφορετικό, που θα εμπνεύσει τον κόσμο και αυθόρμητα θα το αποδεχθεί και θα δώσει λύση στο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε όλοι μας; Δυστυχώς οι περισσότεροι από εσάς είστε οι χειροκροτητές – νεροκουβαλητές και οι ψηφοφόροι του χτες και πολύ πιθανόν και του αύριο, και οι πρώτοι που θα σκυλοφαγωθείτε για το ποιος θα πρωταρπάξει το ξεροκόμματο, που μπορεί να του πετάξει η οποιαδήποτε εξουσία. Επικαλείστε την δημοκρατία, αλλά προσπαθείτε να επιβάλλεται την άποψή σας με τραμπουκισμούς.
Κύριοι
Σήμερα η πατρίδα μας διέρχεται μια βαθύτατη οικονομική, πολιτιστική και εθνική κρίση, αλλά κυρίως κρίση αξιών και ηθικής. Η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η πολυνομία κυριαρχεί παντού. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας έχει καταστραφεί, ενώ η ανεξέλεγκτη δράση των πολυεθνικών, μας μετέτρεψαν σε καταναλωτές των προϊόντων τους. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν παρέχει ουσιαστικές γνώσεις και εφόδια για μια ολοκληρωμένη μόρφωση και ένταξη των νέων στην κοινωνία και την παραγωγική διαδικασία. Δεν προάγει ήθος και αξίες. Σήμερα όλοι βιώνουμε την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, την προοδευτικά αυξανόμενη ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την χυδαιότητα των ΜΜΕ, το σάπιο πολιτικό σύστημα. Αυτό επιτέλους πρέπει να ανατραπεί. Όλοι μας πρέπει να διεκδικήσουμε ένα κράτος, που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σ’ όλους. Ένα κράτος δίκαιο, όπου όλοι θα είναι ίσοι απέναντι στους νόμους. Ένα κράτος που θα σέβεται τους πολίτες και το αντίστροφο. Ένα κράτος όπου οι πολίτες θα ευημερούν.
Πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας. Πρέπει ενωμένοι να βρούμε τρόπους, να πολεμήσουμε για να αλλάξουν τα πράγματα, είτε μέσα από την ενασχόληση μας με τα κοινά, είτε ακόμα και από το σπίτι μας. Όσοι δεν έχουν τον απαραίτητο αυτοσεβασμό, όχι μόνο δεν πολεμούν για τα παραπάνω – αυτονόητα, αλλά βρίσκονται σε απόσταση βολής από κάθε μορφής εξουσία, ώστε να μπορούν να λένε και να γράφουν ότι θέλουν, χωρίς να έχουν συνέπειες και να διεκδικούν ταυτόχρονα τα «πνευματικά δικαιώματα» της «ευαισθησίας» και των «κοινωνικών αγώνων». Τους βολεύουν τα συντρίμμια, η αναρχία και το χάος. Αυτό αποτελεί ένα καρκίνωμα της κοινωνίας μας και δυστυχώς είναι ανασταλτικός παράγοντας για να πάει ο τόπος μπροστά. Όλοι αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν λειτουργούν όλοι μόνο με ιδιοτέλεια και με οικονομικά συμφέροντα. Δεν υπάρχουν μόνο ιμπεριαλιστικές και αντεργατικές πολιτικές. Δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο ή κόκκινο και μπλε στην ζωή μας. Πρέπει να σταματήσει η στείρα, καχύποπτη, «μηδενιστική» και μίζερη κριτική. Πρέπει να δούμε μπροστά και να αφήσουμε στο περιθώριο τους όποιους κομπλεξικούς ισοπεδώνουν τα πάντα επειδή έτσι τους βολεύει και να αποθαρρύνουν - απογοητεύουν κάθε υγιή προσπάθεια από καλοπροαίρετους πολίτες.
Είναι ώρα να πάμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τη λογική των πελατειακών σχέσεων, της λαμογιάς, του ωχαδερφισμού και του χαβαλέ, της συγκάλυψης και των συντεχνιακών πρακτικών, της κοινωνικής αναλγησίας, του κοντόφθαλμου ευκαιριακού ωφελιμισμού και τόσων άλλων ελαττωμάτων που μας χαρακτηρίζουν ως λαός και μας οδήγησαν σ’ αυτό το χάλι που περνάμε σήμερα. Ας σταματήσουν επιτέλους κάποιοι να το παίζουν «εκφραστές του λαού» χαϊδεύοντας την αδιαμόρφωτη, οργισμένη μάζα, με στόχο να δημιουργήσουν ανθρώπους - εκτοξευτές ύβρεων, φάσκελων, γιαουρτιών, λίθων, κλπ. Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς απέναντι στο πλήθος και να του πεις ότι, αν θέλει να πάει μπροστά πρέπει να κερδίσει την ζωή με έμπρακτο καθημερινό σκληρό αγώνα. Είναι πολύ δύσκολο να βγεις και να ζητήσεις την εμπιστοσύνη του κόσμου, αλλά πιο δύσκολο είναι να σταθείς αληθινός και υπεύθυνος απέναντί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου